De redactie van de levensloop

In zijn de bouwstenen voor het schrijven van de levensloop behandeld. Het benoemen van die bouwstenen is een hulpmiddel om de levensloop vorm te geven. De werkelijke kunst in het schrijven van de levensloop is om door de bouwstenen heen een vloeiend verhaal te weven uit de levenservaringen. Zo'n levensloop zal niet alle bouwstenen bevatten.

In de traditie bepaalde de overledene uiteindelijk zelf wat er in de levensloop kwam en hoe de bouwstenen gecomponeerd werden in het verhaal over de aardse pelgrimage. Er zijn bouwstenen die op de achtergrond van het verhaal blijven en andere bouwstenen die een prominente positie krijgen.

Vergelijk de redactie van de levensloop met het schilderen van een schilderij. Op het pallet van de schilder zijn de kleuren aanwezig. De schilder heeft een uitgebreide set aan penselen en spatels om de verf te mengen en op het doek te zetten. Hij mengt de kleuren en zet ze met een bepaalde structuur op het doek. Zo komen de kleuren op het schilderij tot leven in de vormen, composities en structuren.

En toch kan een eenvoudige kindertekening

meer vertedering oproepen

dan het meest uitmuntende schilderij.

Als je zover bent dat jouw verhaal afgerond kan worden begint de alles omvattende redactie, Wat kun je binnen de boodschap die je wilt nalaten meegeven aan de doelgroep voor jow levensloop. Welke stijl hanteer je. Hoe veel details voeg je toe en wat is relevant.

In de voorbeelden bevinden zich ook levenslopen die plotseling afgebroken zijn zoals die van John Ettwein (1721-1802) en Abraham Büninger (1720-1811).

Niet alles kan gezegd worden in de levensloop.

1. Veel van wat gebeurt in het leven en in jouw relaties is zo privé en heilig dat het niet naar buiten gebracht kan worden. Alle ervaringen met de Heer zijn geheiligde ervaringen en zullen dus op gepaste wijze in de levensloop opgenomen kunnen worden als ze voor de weergave van de innerlijke en uiterlijke gang door het leven onmisbaar zijn. De bezinningsvragen van dpt project en het gebed zijn dus ook bij de redactie van de levensloop onontbeerlijk
2. Voorkom dat anderen in de levensloop worden gekwetst. Vaak worden conclusies getrokken zonder de volledige context van een gebeuren te kennen of er worden ongewild uitspraken gedaan waardoor mensen beschadigd worden. Het is natuurlijk niet de bedoeling om in het laatste afscheid te kwetsen. Het kan immers niet meer ongedaan gemaakt worden in dit ondermaanse. Je kunt zelfs tot de conclusie komen dat je daarom een deel van het verhaal moet herschrijven, omdat je nieuwe waarheden hebt ontdekt.
3. Wees geducht voor zelfcensuur, als je jouw levensloop beperkt tot hetgeen aanvaardbaar geacht wordt door de toehoorders.

Het verwerken van emoties

Een belangrijke vraag bij de motivatie tot het schrijven van de levensloop moet nog worden behandeld:

Ik heb aangeraden om de ervaringsdocumenten zo veel mogelijk te ontdoen van emoties. Nu komt het moment dat emotie in de levensloop ingepast kan worden. In de oude aanwijzingen voor het schrijven van de levensloop wordt er op aangedrongen om in de levensloop de emotie zo veel mogelijk te mijden. Een aantal levenslopen die in de Nachrichten aus der Brüdergemeinde beschikbaar zijn zitten echter vol emotie. Het gebruik van emotie in deze levenslopen kun je het best beschrijven als sfeerbepalend door de gebeurtenissen heen. De emoties zijn daarbij niet gericht op personen of gebeurtenissen. Er worden geen oordelen uitgesproken, anders dan de schildering van het eigen onvermogen, de eigen zondigheid of de eigen nietigheid. Met de voorbeelden uit de archieven is geïllustreerd dat iedere levensloop goed is zolang deze maar authentiek is.

Nieuwe obstakels

In de praktijk kan zich nog een obstakel voordoen waardoor je besluit om de levensloop te herzien. Het kan voorkomen dat je bij het horen van een andere levensloop ontdekt wordt dat de eigen levensloop de nabestaanden van een overledene zou kunnen kwetsen. Dan is het te overwegen om de levensloop op zo'n onderdeel aan te passen.

Eindeloos aanpassen

De voorbeelden van de levenslopen werden met potlood of pen geschreven. Voor jongere levenslopen werd ook de schrijfmachine gebruikt. Aanpassingen waren tijdrovend en reeds bestaande concepten verdwenen in de prullenbak. Levenslopen in de archieven vertonen dan ook vaak doorhalingen of aanvullende notities in de kantlijn. Met de moderne hulpmiddelen ontstaat er een haast onbeperkte mogelijkheid is om de levensloop doorlopend aan te passsen. Daardoor lijkt de redactie tegenwoordig eenvoudiger dan in het verleden en kunnen noodzakelijke aanpassingen eenvoudig worden doorgevoerd. In feite maakt het doorlopend aan kunnen passen in de levensloop de redactie moeilijker, waardoor de levensloop niet afgerond wordt. Dat is natuurlijk niet erg, want dan blijft de levensloop wel actueel. Toch is het goed om er op een gegeven moment een punt onder te zetten en de levensloop te accepteren zoals die is.