De wereldorde is gebouwd op de fundamenten van wantrouwen. Je ontkomt  er niet  aan om afspraken in contracten vast te leggen omdat de instituten waarmee je afspraken maakt uitgaan van het principe van wantrouwen.

De economische en politieke context die in veel management theoriën wordt gebruikt gebruikt dit wantrouwen waardoor het noodzakelijk is om (schijn)zekerheden te scheppen. Wantrouwen is ten diepste ingegeven door angst. Angst om te verliezen.  Om die angst te beteugelen moet je  "in control" te zijn.

Deze oerbron wordt ons opgedrongen uit onze omgeving ongeacht onze cultuur.

Wie kennis heeft van de diepste drijfveren van de mens ontdekt een andere bron dan wantrouwen en angst. Die bron leidt tot delen uit wat je hebt. Veel levensbeschouwelijk stromingen proberen daar invulling aan te geven. Deze stromingen verschillen nog al over de bron waar zij uit putten en over de naam die zij aan die bron geven. Die bron is gebaseerd op vertrouwen. Deze bron is diep geworteld in geloof en hoop en ten diepste in de Liefde.

Deze bron ligt verscholen in iedere mens. Als die niet gevoed wordt ontwricht de persoon tot een zielloos, harteloos, hardvochtig personage dat alleen handelt vanuit een wantrouwende achterdocht.

Veel levensbeschouwingen (inclusief religies-ook kerken) pretenderen uit te gaan van het vertrouwen. In de praktijk zijn veel van die stromingen echter dichtgetimmerd met regeltjes en dogma's. Dat leidt binnen deze stromingen tot ontsporingen, waaruit blijkt dat de onderlinge en eigen controle onderworpen is aan de mechanismes van wantrouwende controle. Zij verhullen en ontkennen echter dat het vertrouwen in de ander ontbreekt.

Deze religies en levensbeschouwingen zijn eigenlijk gemakkelijk te herkennen. Zij hanteren regels waaraan je moet voldoen om opgenomen te worden in de groep of om door te groeien naar een hogere status. Vaak zijn deze regels heel mooi verpakt en leggen ze de toenemende verplichtingen haast  ongemerkt op. Dat merk je dan pas als je breekt met die levensovertuiging.  Rahil Patel beschrijft  in zijn biografie (zonder het als misbruik of ontsporing te benoemen) het effect. Hij  was immers de gunsteling van goeroe Guruji en maakte snel carriëre in diens mondiale hindoegemeenschap. Toen Rahil echter ontdekte dat deze gemeenschap hem niet in een betere relatie tot God kon brengen was hj van de ene op de andere dag en "no-know-know-no-I-don't-want-you".  Jezus wil jou altijd en zal je nooit afwijzen, Jezus kent geen moeten. Jezus kent alleen een verlangen naar een vrijwillige liefdevolle relatie met jouw en mij