We leven in een tijd waar voor velen geen plaats is in dit land.

Toch lijkt het land niet vol, want we zoeken nieuw binnenkomende arbeidsmigranten.

Dus wat betekent het als we zeggen er is geen plaats voor jou?

2000 Jaar geleden werd ook tegen een hoogzwangere en haar man gezegd voor jullie is geen plaats.

Geen plaats in de herberg.
Het gaat om Jozef en Maria.

 

Jozef en Maria vertrokken zo’n 2000 jaar geleden vanuit Nazareth om zich in Bethlehem te laten registreren.

Dat moest van de bezetters, de Romeinen.

Op bijstaand kaartje zie je globaal de weg die je tegenwoordig met de auto af kunt leggen.

Deze gaat met veel belemmeringen via de “Westbank” met veel vertragingen en meet 159 kilometer van Jenin, Nablus en Rammalah.

Dat is de kortste route. 

Het zal toen best een paar kilometer meer geweest zijn.

Ik schat dat je rustig kunt zeggen dat ze 200 kilometer moesten afleggen om vanuit Nazareth in Bethlehem te komen.

Jozef met de hoog zwangere Maria. Lopend. Hoe veel zou Maria op een dag hebben kunnen afleggen? 15 Kilometer?

 

Wie een beetje thuis is in de relaties tussen de bewoners in het Israël in die tijd zal begrijpen dat het niet waarschijnlijk is dat Jozef en Maria als trouwe joden door het land van de Samaritanen hebben gereisd.

Zij zullen veeleer vanuit Nazareth richting de Jordaan gegaan zijn en langs de Jordaan zijn getrokken tot aan Jericho en vanaf Jericho richting Jerusalem.

Kort voor Jerusalem linksaf naar Bethlehem.

Die reis is met de auto (de blauwe lijn) ruim 20 kilometer langer, maar laten we het stuk van Jericho naar Jerusalem - dat we kennen van de barmhartige Samaritaan) niet onderschatten. Dus ga nog maar eens na wat de reistijd -te voet en zwanger- zal zijn geweest.

 

In de verhalen die rond het kerstverhaal in de Bijbel de ronde doen wordt een ezel genoemd als rij en last dier.

Nu was een ezel voor de joden best wel een statussymbool, te vergelijken met een dikke SUV of bestelbus tegenwoordig.

Het is heel aannemelijk dat Jozef over één of meer ezels beschikte in zijn aannemersbedrijf.

Maar in de Bijbel staat toch dat hij timmerman was? Ja dat klopt.

Een timmermansbedrijf in die tijd is vrijwel gelijkwaardig aan wat we tegenwoordig een aannemersbedrijf noemen.
Het reizen op een ezel zou daarbij voor Maria veel meer comfort betekend hebben en dat zou de reistijd ook aanmerkelijk hebben ingekort.

Toch zouden ze onderweg een aantal keren hebben moeten overnachten.

De Bijbel vertelt ons niet dat er onderweg problemen waren bij het overnachten.

Het zou kunnen zijn dat het in die herbergen niet zo druk was als in Bethlehem.

Maar misschien was er wel heel iets anders aan de hand en was het ook in Bethlehem niet zo uitzonderlijk druk.

 

Dan komen Jozef en Maria aan in Bethlehem.

De Bijbel vertelt ons dat toen zij daar aan kwamen de ure kwam dat zij baren zou.

Dat betekende voor de herbergiers een groot risico als zij Jozef en Maria onderdak zouden geven in de herberg.

Stel dat Maria zou bevallen in de herberg dan moest dit gemeld worden bij de geestelijke gezagsdragers en zou de toko gesloten worden.

De herberg zou immers onrein zijn door het bloedverlies bij de bevalling.

De hele herberg zou volgens de heilige voorschriften gereinigd moeten worden en de geestelijke gezagsdragers zouden de hele herberg weer controleren en die doen dat op hun tijd en die houden natuurlijk geen rekening met de economische belangen.
Als ondernemer zit je er natuurlijk niet op te wachten dat je de tent moet sluiten en afhankelijk bent van anderen die geen belang hebben bij jouw bedrijfsresultaat en dat op een moment dat je juist extra inkomsten verwacht.

 

De slimme oplossing
En daar staat die aannemer uit Nazareth met zijn ezel(s) en vrouw die op bevallen staat.

Hij zal ook wel wat te verteren hebben.

Als slimme ondernemer ben je natuurlijk niet voor één gat gevangen.

Bij menig herberg is een stal voor de rij- en lastdieren van de voorbij trekkende reizigers.

Daar is best wel een overnachtingsplek te maken.

Het was natuurlijk geen luxe kamer om te verhuren, maar menig minder kapitaalkrachtige reiziger nam al genoegen met een strozak in de stal.

En deze aannemer en zijn vrouw brachten dan toch wat op zonder het risico te lopen dat de herberg gesloten zou worden.

Een win-win situatie dus, gasten blij, herbergier blij en geen gedoe met de geestelijkheid.

 

“En ze wikkelde hem in doeken en legde hem in een voederbak”.

In de naïeve vertellingen wordt dit als bijzonder armoedig geduid.

Maar wat betekent het dat het kind in doeken gewikkeld was?

Dat betekent niet meer en niet minder dat er de nodige zorg was besteed bij de bevalling.

Misschien hadden Jozef en Maria uit voorzorg alles al meegenomen, maar mogelijk was men in de herberg ook voorbereid op dergelijke situaties.

Ik kan me niet voorstellen dat het de eerste keer was dat deze win-win situatie werd gehanteerd door de slimme ondernemers.

 

Het is feest.
Maar dan gebeurt het totaal onverwachte bij de stal.

Het schorem van de maatschappij – !!! HERDERS !!!-  komt naar de herberg met hun wonderlijke verhaal over engelen en zij nemen bezit van de stal en vieren hun feestje.

Het feest dat wij nu 2000 jaar later nog steeds vieren.
Een feest dat steeds meer tot een speeltje lijkt te zijn verworden van slimme ondernemers, en waarvan de essentie wordt vermeden.
Die essentie zouden christenen het hele jaar moeten uitdragen door te “coachen in Christ in families of friends”.