Mijn blog

Het was guur.

Een stormachtige wind joeg door het Noord-Holland landschap toen we op 7 maart richting Alkmaar reden.

Doel is een stadswandeling door de binnenstad als onderdeel van ons plan om de Nederlandse steden beter te leren kennen.

Nadat we de auto in de Singelgarage hadden geparkeerd liepen we onder de singel door de binnenstad in.

De wind was venijnig en fel. Een blik op de telefoon vertelde ons dat we uit de garage recht door de Ritsevoort naar de Laurentiuskerk en vandaar via de Langestraat naar het waaggebouw -waar de VVV is gevestigd- konden lopen. Op de hoek bij de kerk schepte een windvlaag een fietster die sierlijk naar de klinkers afdaalde en terug op de benen het zekere voor het onzekere nam met de fiets aan de hand. Nog voor we met de stadswandeling begonnen konden we al genieten van de rijke gevels van het stadhuis en enkele fraai stadspaleizen. In een aantal tegels en bijbehorende vage app konden we wat leren over de geschiedenis van de stad. Dat hebben we maar over geslagen. Onderweg nog even een winkel binnengelopen waar we versteld stonden van de grote ruimte achter de oude gevel. Op Google maps is dan ook duidelijk te zien dat de tuinen van de stadspaleizen vervaagd zijn tot het grijs van platte daken.

 

 

Na nog een kop koffie bij de vertouwde Hema op naar het waaggebouw. Daar is niet alleen de VVV maar ook het kaasmuseum gevestigd. Wij wilden voor de toegang tot het kaasmuseum gebruik maken van de aan te schaffen museumkaart. Helaas alleen te koop in het Alkmaars Museum. Daar zouden we langs komen op onze wandeling. Het kaasmuseum werd uitgesteld tot na de middag voor als we terug zouden komen.

Met de keurig verzorgde routebeschrijving in de hand hebben we de stadswandeling gedaan. Omdat we overal ook even verder keken dan alleen de straat deden we de stadswandeling niet in anderhalf uur maar in een veelvoud daarvan. De routbeschrijving -gelukkig geen luxe glossy exemplaar- trotseerde de regenspetters die we onderweg tegenkwamen zonder plakkerig te worden. Ik laat de foto's voor zich spreken en verwijs graag naar de inhoud van de wandelgids en de websites onderaan dit artikel.

Een van die websites beschrijft de naamgeefster van het imposante standbeeld dat op de kanaaloverkapping staat voor 3 markants stadsvilla's. Ik miste de beschrujvingm, maar die staat ongetwijfeld bij een andere wandeling.

De lente is op komst. De onstuimge bleek creme chineze kamperfoelie in het singelpark wilde beslist niet op de foto. Wel de molen van Piet die tussen de kale takken met de wieken in de verte keek waar eens de wind vrij spel had.

 

In het Alkmaars museum kochten we onze museumkaarten. In de tijdelijke tentoonstelling Nieuwe Vrijheidsbeelden sprak het werkstuk van Maria Barnas mij op een speciale manier aan.
De witte projectie van een gedicht op twee zwarte wanden voor en achter je schuiven van beneden naar boven over het scherm weg. Tegelijkertijd doen de spiegels van een grote draaiende spiegelbol de letters als onsamenhangende plakjes over de wanden het plafond en de vloer dwarrelen. Daarmee wil ik niets afdoen aan de andere werkstukken die elk hun eigen dynamiek en symboliek verbeelden.
In de expositie van de Bergense school werd mijn oog ook getroffen door een naam "Edgar Fernhout". (Ik heb me nooit de tijd gegund om me in kunststromimgen en kunstenaars te verdiepen). Mijn vader was vernoemd naar zijn oma Femmichje Fernhout. In hoeverre zou dit familie kunnen zijn? Ik kwam uit bij Meine Fernhout die in 1770 is geboren. Niet bijster verwant dus. Toch interessant genoeg om meer over deze schilder te weten te willen komen.
En dan die nieuwe ramen die in de St Laurentiuskerk geplaatst zijn. Ik heb een plaatje kunnen maken van de buitenkant, maar hoe mooi moet dat zijn als de zon gefilterd in het glas de kerk binnen waaiert. Dat kun je ggan bezien tijdens het kaasmarkt seizoen op de vrijdag. Dan zijn ook de andere monumenten open die vandaag buiten het kaasmarktseizoen gesloten zijn.
Reden om -als we een dag niet hoeven op te passen op de kleinkinderen- nog eens op een vrijdag terug te komen. Voor vandaag zou het trouwens te veel zijn geweest om deze monumenten mee te nemen tijdens de wandeling.

We willen ook nog naar het kaasmuseum. Daar kwamen we vanzelf toen we de route vervolgden. Ook nog even "zoenen" met het kaasmeisje bij de waag. Klokslag 4 uur zagen we dat de ketting voor de toegangsdeur van het kaasmuseum werd gehangen.
Door de smalle straatjes en het singelpark terug naar de Singelgarage.